Tam Coc/Ninh Binh:

Heee lieve lezers, hier ben ik weer.

Na in totaal drie plaatsen te hebben bezocht, heb ik weer een hele hoop avonturen meegemaakt en een hele hoop aan jullie te vertellen. Na afgelopen donderdagochtend (8 augustus) afscheid te hebben genomen van het personeel van het hostel in Hanoi, stapte ik in de bus richting Tam Coc. In de bus ontmoette ik een Franse jongen. Na wat gesproken te hebben met elkaar, gaf hij zijn nummer aan mij. Eenmaal in het Tam Coc Nature hostel aangekomen, checkte ik in en kon ik naar de slaapzaal waar ik sliep. Het was een grote, maar geweldoge slaapzaal voorzien van airco, gordijnen en het was erg schoon. Van tevoren had ik al bij de receptie gevraagd of zij informatie hadden over de boottocht bij Trang An. Uiteindelijk de informatie gekregen en de Franse jongen geappt om te vragen wat zijn plannen waren. Hij zei dat hij ook de boottocht ging doen met vrienden van hem die hij al eerder had ontmoet.

Eenmaal bij de locatie aangekomen, ontmoette ik al zijn vrienden (stuk of 15 en een stuk of 8 verschillende nationaliteiten; Oostenrijks, Zwitsers, Spaans, Canadees, Russisch, Frans, Amerikaans en Duits. Wat een gezelligheid was dat en wat werd ik fijn opgenomen in de groep. Nadat we de boottocht bij Trang An hadden gehad, gingen we door op de scooter naar de Mua cave en de Lying dragon mountain. Ik zat bij Thom achterop zijn scooter, wat een lekkere Canadese hunk is dat zeg haha. Eenmaal entree te hebben betaald, begon de heftige workout. Ik weet niet hoeveel traptredens het waren om naar boven te lopen, maar het zweet zat overal, maar echt overal. Nou moet ik zeggen dat het ook behoorlijk steil was en het was gelukkig 36 graden en hartstikke benauwd. Een paar meiden uit de groep hadden het zwaar, maar opgeven daar houd ik absoluut niet van. Ik moedigde hen aan van : ‘come on, you can do it, you are almost there’. De meiden vonden dit geweldig. Gelukkig hadden we allemaal de top bereikt.

Na een foto te hebben gemaakt op \240de Lying dragon mountain, waar iedereen voor zijn leven vreesden (over rotsen klimmen en als je naar beneden keek dacht je OMG dit is highhhh), ontmoette ik twee Nederlandse jongens genaamd Dim en Thomas. Het was zo gezellig, dat ik besloot om met hen wat te gaan eten samen met hun zes Italiaanse vrienden. De jongens vertelden dat zij een motor hadden gekocht hier in Vietnam. Wauw super gaaf!! Eenmaal weer beneden te zijn aangekomen, liepen wij naar de motoren. Thomas zijn motor startte, maar Dim die had nogal wat moeite om zijn motor te laten starten. Na het 15 keer te hebben geprobeerd, besloot Dim het op te geven. Er kwam een local helpen, wat bleek... BENZINE OP hahaha wat hebben we gelachen. Gelukkig had Thomas nog wel benzine, dus is benzine gaan halen. Oh wat was het gaaf om achterop de motor te zitten, in het donker nog wel. Na aangekomen te zijn bij het restaurant, ontmoette ik de Italiaanse vrienden van de boyzzz. Zij kwamen mij zooo bekend voor, wat bleek nou, ik had hen al een keer gezien tijdens de Sapa tour. De Italianen hadden een Vietnamese jongen genaamd Tony ontmoet. Wat een lieverd is dat. Hij bestelde allerlei soorten Vietnamese gerechten voor ons, zoals rijst, geitenvlees (heeeel bekend in de plaatsen Tam Coc en Ninh Binh) en nog wat andere heerlijke gerechten. Ik zat nog geen 15 minuten aan de tafel, totdat een Italiaanse jongen zei: ‘describe your type’. Haha, ik viel haast van mijn stoel van het lachen, heerlijke binnenkomer mr. Italiano. Na het uiteten spong ik weer achterop de motor, want we gingen chillen bij het hostel van de Italianen. We hadden veel gekletst met elkaar en het was erruggg gezellig. Dim en Thomas brachten mij terug naar mijn hostel, super lief! Time to sleep.

De volgende dag had ik met de gasten afgesproken. Allereerst ging ik met hen mee naar een café, want zij hadden nog niet ontbeten. Op een gegeven moment kwam het onderwerp: ‘nachtbus’ aan bod’, wat bij veel backpackers een gevoelig onderwerp is. Dit komt, omdat er wat mindere maatschappijen zijn en veel mensen er geen goede ervaringen mee hebben. We moesten niet zomaar een nachtbus regelen, neeee een nachtbus waar ook beide motoren in konden worden vervoerd. Nou dat was nog een heel avontuur. We kwamen aan bij het busstation en vroegen of er nog een nachtbus beschikbaar was voor die avond. Met deze nachtbus konden wij van Tam Coc/Ninh Ninh naar Phong Nha komen (7 uur rijden). Op het busstation vroegen wij aan locals of er nog een nachtbus was waar de motoren in konden. Er werd keihard nee geroepen. Shit dachten wij, dat wordt nog een hele uitdaging om dit te regelen voor vanavond. Vijf minuten later zagen wij de local bellen met iemand, waarna de telefoon in Dim zijn oor werd gedrukt haha. Ineens kon het wel voor teveel geld, dus onze topper heeft af lopen dingen, good job men, proud of you!! Om 19:00 uur waren we aangekomen bij de vertrekplaats van de bus, waarna ik voor de zoveelste keer naar de wc moest rennen, al de hele dag aan mijn maag. Gelukkig was ik dit keer niet alleen, want Dim vergezelde mij. Man, man, man je moet wat over hebben voor Vietnam haha.

Rond 19:30 uur kwam de nachtbus aangereden (eigenlijk hadden wij toen al moeten vertrekken). Thomas, Dim en ik hielden ons hart vast, want wij betwijfelden of de motoren daadwerkelijk mee konden worden vervoerd. De motoren werden gepakt en de buschauffeurs begonnen met schroevendraaiers aan de slag te gaan. Allereerst werden de wielen eraf gehaald, vervolgens de spiegels en ga zo maar door. Wij stonden vol verbazing te kijken. \240Dim zijn motor stond erin en ook die van een Italiaanse meneer. Ineens viel de motor van de Italiaanse meneer om, oei Italianen kunnen boos worden (temperamentiii). Nou dit bleek, hij ging hevig tekeer tegen de buschauffeurs, want er zat schade op zijn motor. Hij wilde geld hebben. Tja, je weet dat het er hier in Vietnam allemaal net iets anders aan toe gaat. Uiteindelijk na veel geruzie en geschreeuw kreeg meneer de Italiaan geld om de schade te laten repareren.

Na het avontuur met de motoren te hebben gehad, kwam het avontuur met het bagegeruim. Wat bleek, er was niet genoeg plek voor alle backpacks. De buschauffeur liep over het dak van de bus (helemaal leip), er werd een touw naar beneden gegooid en de bananen werden op het dak gelegd. Eenmaal in de nachtbus te zijn aangekomen, waren de buschauffeurs en een paar toeristen erg gestrest. Zo hee, wat hebben wij weer gelachen met elkaar. Daarna belde Thomas naar het bekende en populaire Easy Tiger hostel (gerund door een Australische gast). Thomas had een kamer voor ons gefikst, om daar te kunnen overnachten die nacht. Wij kwamen namelijk om 03:30 uur aan in een andere plaats.

Eenmaal te zijn afgezet door de nachtbus naast een tankstation, probeerden wij te gaan tanken. Helaas tankstation dicht (opende om 06:00 uur). Dit meen je niet, stonden wij dan met ons goede gedrag midden in de nacht. Wel lekker avontuurlijk! Even later kwam er een taxichauffeur die begreep wat ons probleem was (Google Translate in het Vietnamees). Ik stapte in en hij bracht mij naar een tankstation verderop, gratis en voor niets. Ik probeerde hem nog wat Vietnamese dong te overhandigen, maar helaas dit nam hij niet van mij aan.

Bepakt en bezakt gingen wij met de motor richting Phong Nha rond 04:30 uur (40 km rijden, is veel hier). Rond 06:00 uur arriveerde we in het Easy Tiger hostel, waarna ik er vrij snel achterkwam dat ik mijn Homestay al vanaf de dag ervoor had geboekt (al geboekt voordat Easy Tiger was geboekt), lekker bezig Marijn haha. Ik was vergeten dat ik de nachtbus mee moest rekenen, achja kan gebeuren. Ik had gelijk het nummer van de homestay gebeld. De eigenaar was heel lief en pikte mij op bij het hostel. De jongens gingen lekker slapen, na een avontuurlijke nacht. Eenmaal bij de homestay te zijn aangekomen, heb ik direct een douche genomen, daarna ontbeten en toen aan het zwembad gechild tot een uurtje of 15:00 uur. De jongens vroegen of ik mee ging naar een Duck Farm, natuurlijk! Na de farm gingen wij uiteten in het centrum bij Phong Nha, genaamd Artist’s zone. Heerlijke Rice noodles met pork gegeten. Na het uiteten ben ik op mijn fiets naar de homestay terug gefietst, heerlijk! Ik had nog een tour door het Nationaal park geregeld voor ons drie voor de volgende dag. Time to sleep.

Rond 08:30 uur waren de jongens gearriveerd bij mijn homestay. Om 08:45 uur werden wij door een jungle bus opgehaald om naar het centrum van Phong Nha te gaan. Daar moesten wij overstappen op een andere bus, die naar het Nationaal park reed. In de bus zat de sfeer er al goed in. Iedereen moest zichzelf voorstellen en de guides genaamd Lilly en Chuang waren ook echt lachen. Wat hebben we veel gezien en gedaan; tempels, road 20 (Vietnam oorlog), jungle, Paradise cave, gezwommen in de dark cave (AMAZING), gehiked en op het einde van de tour een ijskoud drankje gekregen. Tijdens de tour hadden we een Nederlands stel uit Leiden ontmoet. Dit was erg gezellig, waarna we die avond met zijn vijven uiteten zijn geweest bij Phong Nha farmstay. Wat een prachtig restaurant was dit met een prachtig uitzicht \240en wat hebben we eindelijk een keer heerlijk Westers gedronken en gegeten: vinoooo (Chardonnay) en pizza. Daarna achterop gesprongen bij Dim en naar hun hostel gereden (waar mijn fiets stond). Eenmaal bij het hostel aangekomen, kwam ik erachter dat de sleutel van mijn kamer weg was. Neeee waarom Marijn haha. Uiteindelijk een nieuwe sleutel gefikst bij de homestay en gelukkig geen problemen met de eigenaar gehad.

Vanochtend kon ik voor het eerst lekker uitslapen tot 09:30 uur. Daarna heerlijk op mijn gemak ontbeten. Na het ontbijt pakte ik rustig mijn backpack en rugzak in, waarna ik daarna in mijn eentje nog even een kleine fietstour maakte door Phong Nha center. Ik moest toch langs de Pharmacy om Deet en Imodium te halen. Rond 15:30 uur werd ik door de eignaar op de scooter naar het busstation gebracht. Rond 16:30 uur stapte ik in om richting Hué te gaan. Nog steeds zit ik in de bus. Ik kom over een klein uurtje aan, waar ik een hele leuke homestay heb geboekt (ik werd zelfs al geappt door de eigenaar gisteren, so sweet). De mensen hier zijn echt zo ongelofelijk lief en zorgzaam!!

Iedere keer als ik weer een nieuwe blog schrijf, sta ik stil bij alle mooie avonturen die ik heb gemaakt en de ongelofelijk leuke en lieve mensen die ik heb ontmoet tijdens mijn reis tot nu toe. Een glimlach en een traan op mijn gezicht, omdat dit de mooiste ervaring is die ik tot nu toe heb meegemaakt in mijn leven. Zo onwijs dankbaar voor al deze leuke momenten!!

Pfoe wat heb ik weer veeel getypt. Succes en veel plezier met het lezen van mijn bovenstaande avonturen :)

Liefs, \240

Marijn

Phong Nha (nationaal park):